Bronhoskopija

Bronhoskopija – videobronhoskopija je medicinska dijagnostičko-terapijska procedura koja se koristi za ispitivanje unutrašnjosti traheje, bronhijalnog sistema (disajnih puteva) i pluća. Bronhoskop – video-bronhoskop je tanak instrument sa vlaknima ili kamerom na vrhu, te prenosi sliku na sočivo bronhoskopa ili video-ekran. Ukoliko se u toku procedure uzimaju različiti tkivni uzorci, onda je ona dijagnostičke prirode. Ako se u toku bronhoskopije vrši neka intervencija, onda je terapijske prirode.

Postoje rigidna i fleksibilna bronhoskopija. Rigidna predstavlja posmatranje disajnih puteva kroz čvrstu metalnu cev. Fleksibilna bronhoskopija podrazumeva posmatranje pomoću savitljivog instrumenta na čijem se vrhu nalazi video-kamera ili se preko vlakana prenosi slika na procesor i ekran.

Bronhoskopija – videobronhoskopija se izvodi u specijalno opremljenim endoskopskim kabinetima ili operacionim salama sa kompletnom opremom za anesteziju, izvorom kiseonika, kontinuiranim praćenjem pulsa, krvnog pritiska i pulsne oksimetrije i obučenim osobljem.

Bronhoskop – video-bronhoskop se ubacuje kroz nos ili usta u traheju, bronihjalno stablo i pluća sa ciljem otkrivanja patoloških promena. Za izvođenje ove procedure se koriste različiti oblici anestezije: analgosedacija, lokalna anestezija ili opšta anestezija. Zbog različitih vrsta anestezije, pre izvođenja procedure je neophodna laboratorijska obrada i internistički pregled.

U Opštoj bolnici Medigroup izvode se fleksibilna i rigidna videobronhoskopija u različitim tipovima anestezije, najčešće u analgosedaciji sa plasiranom laringealnom maskom.

Bronhoskopija u analgosedaciji se vrši uz aktivno učešće anesteziologa i anestetičara koji uspavaju bolesnika na taj način da spontano disanje bude očuvano. Zatim se postavlja jedna vrsta disajnog puta kroz usta, laringealna maska, a koja leži na grkljanu i dozvoljava prolaz fleksibilnom video-bronhoskopu u disajno stablo.

U oba slučaja po završetku procedure obično postoji lak nadražajni kašalj koji obično prođe u roku od 15 do 30 minuta.

Bronhoskopija u opštoj anesteziji podrazumeva da se pacijentu „ukloni” spontano disanje i da se u svrhu disanja koristi respirator (mehanička ventilacija). Za ovakav scenario postoje retke indikacije i u tu svrhu pacijent mora biti primljen na bolničko lečenje.

Bronhoskopija u lokalnoj anesteziji kada je pacijent budanvrši se sa pacijentom u polusedećem položaju tako što se bronhoskop uvede kroz nos ili, ako to iz anatomskih razloga nije izvodljivo, kroz usta.

Dijagnostička bronhoskopija je indikovana kod svih promena u plućnom parenhimu koje liče na tumorske, kod promena zapaljenske prirode, uvećanih limfatika u sredogruđu, te promena i suženja u disajnom stablu. Takođe se izvodi kod nepoznatog krvarenja iz disajnog stable (iskašljavanje krvi), upornog kašlja koji ne prolazi na uzimanje terapije. Procedura se obavlja zbog vizuelizacije bronhijalnog stabla, uzimanja uzoraka respiratornog sekreta, ćelija epitela ili tumora, biopsije endobronhijalnih, parenhimskih ili medijastinalnih struktura, kao i ispiranja perifernih disajnih puteva – bronholavata. Navedeni uzorci se šalju na dalju histopatološku, mikrobiološku i molekularnu dijagnostiku.

Pacijenti ne bi trebalo da uzimaju ništa na usta najmanje 6 sati pre izvođenja procedure. Moraju imati intravenski (IV) pristup, te kompletnu laboratorijsku obradu, EKG nalaz i  internistički pregled. U toku pripreme neophodna je konsultacija sa lekarom ukoliko se koristi antikoagulantna terapija. Nakon izvođenja procedure neophodan je kraći boravak u dnevnoj bolnici i ne savetuje se upravljanje motornim vozilom u naredna 24 č.

Rane komplikacije su jako retke: manje krvarenje sa mesta biopsije, lagan kašalj, groznica… Retko procedura dovodi do laringospazma, manjeg edema laringsa, bronhospazma i poremećaja ritma u radu srca. Nakon transbronhijalnih biopsija je obavezan RTG pluća zbog mogućnosti pojave pneumotoraksa.

Kontraindikacije za bronhoskopiju su akutna respiratorna insuficijencija, opstrukcija traheje visokog stepena, nemogućnost adekvatne oksigenacije, nelečive aritmije koje su opasne po zivot, te relativne kontraindikacije: nedavni infarkt miokarda, neispravljiva koagulopatija i nesaradljiv pacijent.